Rozdział I

     Dosłownie w tej chwili otworzyłam swoje zaspane oczy, po których radośnie zaczęły tańczyć promienie letniego słońca wpadające przez okno jednocześnie mnie budząc, a do mojej głowy momentalnie napłynęły obrazy z wczorajszego dnia... A już miałam nadzieję, że to wszystko było snem...

    *   wczorajszy dzień *

Gdy zeszłam na śniadanie, w zwyczajny sposób przywitałam się z moimi mugolskimi rodzicami. Tak jak to robiłam w każdy wakacyjny poranek. Wydawałoby się, że nic nadzwyczajnego wydarzyć się nie powinno. W między czasie, mama poprosiła bym pomogła jej porządkować strych. Zgodziłam się, w sumie to i tak nie miałam nic ciekawszego do zrobienia.

    Kiedy skończyliśmy jeść, tata pojechał do pracy, a ja razem z mamą jak wcześniej ustaliłyśmy,  poszłyśmy na strych. Zajęłam się porządkowaniem starych książek a mama drugi koniec pomieszczenia, gdzie stały kufry ze starymi, nikomu już nie potrzebnymi i zapewne podziurawionymi przez myszy ubraniami.

Wszyscy wiedzą, że bardzo lubię książki, zarówno mugolskie jak i czarodziejskie i miałam nadzieję że, w tych starociach znajdzie się jakaś ciekawa lektura. Każdą, którą wzięłam do ręki dokładnie obejrzałam. Właśnie w środ tych książek znalazłam jedną, która szczególnie przyciągnęła moją uwagę. A tak właściwie to nie książka,  był to jakiś stary zeszyt. Zaciekawiona otworzyłam go, a na pierwszej stronie widniało:

    

Pamiętnik Jean Potter 

Jean Potter? - zdziwiłam się. Mama ma na imię Jean, a jej panieńskie nazwisko to... no właśnie. Te dwa słowa mną trochę zszokowały i nagle uświadomiłam sobie że nie znam, a raczej nie znałam panieńskiego nazwiska mojej matki, szczerze mówiąc nigdy się tym nie zainteresowałam, a mama mi o tym nie wspominała. Nagle naszła mnie myśl. Potter Czyżbym była jakąś rodziną z Harrym? To jest możliwe. A może to jakaś inna Jean? Kiedy skończę,  muszę koniecznie porozmawiać z mamą. Powinna mi to wyjaśnić. Odłożyłam pamiętnik na bok i powróciłam do wcześniejszego zajęcia. Po kilku minutach usłyszałam:

 - Hermiono, chodź na obiad - zawołała mama

 - Już idę mamo ! - odkrzyknęłam. Otrzepałam ubranie z strychowego kurzu i zeszłam na posiłek, po drodze zanosząc pamiętnik do mojego pokoju. Ciągle nie dawało mi to spokoju.

- Skończyłaś już ?

- Prawie, skończę jak zjem

- Nie musisz ja to zrobię, a teraz jedz póki gorące.

Z jadłam posiłek i poszłam do siebie. Wiele rozmyślałam, jednak nic sensownego do głowy mi nie przyszło. W końcu postanowiłam zajrzeć do tego zeszytu. Zaczęłam czytać pierwszą notatkę. Zobaczyłam taki sam charakter pisma jaki widniał na pierwszej stronie. Teraz gdy się przyjrzałam, rozpoznałam charakter pisma mamy. Więc to na pewno jest jej. Zagłębiłam się w lekturze...

  Drogi pamiętniku !

To jest mój pierwszy wpis dlatego może napiszę coś o sobie. No więc nazywam się Jean Potter. Mam 14 lat i uczę się na czwartym roku w Hogwarcie. Mam również brata bliźniaka Jamesa. Mieszkam w Dolinie Godryka, jestem czystej krwi czarownicą, i mam wspaniałych przyjaciół...później dokończę, muszę iść bo mama mnie woła,  ale na pewno tu jeszcze napisze.

  A więc prawda... Mama jest siostrą Jamesa Potter'a i do tego czarownicą. Właśnie. Skoro moja mama jest czarownicą to ja nie jestem szlamą. Uśmiechnęłam się sama do siebie na tą myśl. Te wiadomości wcale nie są złe. Ale dlaczego zatem nigdy mi tego nie powiedziała? Dlaczego musiałam znosić te wszystkie kpiny ślizgonów? Myśli po mojej głowie krążyły jak oszalałe.

  *Dzisiaj*

Przestałam o tym myśleć i zeszłam na śniadanie.

 - Mamo muszę z Tobą porozmawiać - rzekłam do niej później

 - O czym córeczko ?

 - Zaczekaj chwilę coś ci pokaże, - po chwili wróciłam z pamiętnikiem w ręku - wczoraj na strychu znalazłam to - mama nagle zbladła, chyba rozpoznała przedmiot.

 - Czytałaś? - zapytała.

 - Tylko pierwszy wpis. Mamo, dlaczego  mi nic nie powiedziałaś ? Dlaczego nie wiedziałam że jesteś czarownicą ?

 - Żeby Cię chronić, przed Dumbledore'm.

 - A co Dumbledore ma do tego? - zapytałam zdziwiona.

 - On wie kim jest twój ojciec... - zaczęła mama.
 - George Granger. To chyba jasne. - prychnęłam
 - No właśnie nie, Hermiono. - powiedziała lekko zdenerwowana mama.
 - Co ? Więc kto? - tym razem to mnie zaczęła powoli ogarniać irytacja. Co to za jakieś tajemnice?
 - Tom Riddle...on jest twoim biologicznym ojcem.- ja mam chyba coś ze słuchem nie halo.

 - Że niby co??? To jakiś żart mamo? - wykrzyknęłam - Voldemort  moim ojcem! Przecież to chore ! - stwierdziłam. Po prostu nie mogłam w to uwierzyć. Jak to możliwe do jasnej cholery? Żeby moja matka i on... Wolne żarty. Szkoda tylko, że to nie była fikcja, a rzeczywistość.

- Hermiono, zrozum to było konieczne. Wyrzekłam  się magii by nas chronić. Dumbledore chciał nas zabić.  - zaczęła mama, po moich wrzaskach.- Ale teraz wszystko się zmieni.

- Dlaczego ?  - zapytałam nieco uspokojona

- Tom był u mnie nim zaczęły się wakacje, - oznajmiła spokojnie mama - szukał nas, nawiasem mówiąc moje zaklęcia ochronne są dość mocne. - rzekła mama z lekkim uśmiechem a potem kontynuowała - Chciał byśmy do niego wróciły i...
 -  I ?
 - I ja się zgodziłam.  Będzie wieczorem, idź się spakuj. - to już powiedziała tonem nie znoszącym sprzeciwu. Skąd się u niej taki wziął ?

- Kiedy zamierzałaś mi to powiedzieć ? - syknęłam.

- Chciałam dzisiaj, ale ty zaczęłaś ten temat więc... - dalej nie słuchałam, wyszłam z kuchni trzaskając drzwiami i poszłam do siebie. Nie mogłam w to uwierzyć. Ja córką Voldemorta !?  Ja szlama Granger ! Do tego moja matka jest czarownicą ! A o tym, że dzisiaj spotkam się z tym jaszczurem było po prostu nie do przyjęcia... Normalnie skaczę z radości ( dop. aut. to był sarkazm jak by co ; D ). Jakim cudem to mnie się przytrafia ? Historia rodem z jakiejś marnej meksykańskiej telenoweli. Dlaczego ja? Zadawałam sobie cały czas te pytanie, niestety było one retoryczne.

             * W tym samym czasie w Norze, perspektywa Ginny*

 - Ginny, gdy spałaś sowa przyniosła do ciebie jakiś list. Leży na stole w kuchni.

 - Już po niego idę - odpowiedziałam. Nie znałam tego charakteru pisma więc spojrzałam na podpis, a moje oczy wyszły z orbit. 

Tom Marvolo Riddle

Zaczęłam  czytać treść. Trochę się zdziwiłam, jednocześnie byłam przerażona. wiedziałam kim jest ten człowiek, ale zaczęłam czytać.

                            

Ginevro !

        

        Nie wiem czy ci zdrajcy krwi Weasley'owie Cię o tym poinformowali ale jestem Twoim prawdziwym ojcem. Sam się tego niedawno dowiedziałem, i możesz mi wierzyć że jestem zdziwiony tym tak samo jak Ty . Po latach odnalazłem wreszcie twoją prawdziwą matkę  i  siostrę. Dowiedziałem się o Tobie. Powinnaś być szczęśliwa, nie będziesz  musiała mieszkać już z tymi biednymi zdrajcami krwi. Jeszcze  dziś wieczorem po Ciebie przyjdę, poznasz również swoją matkę i starszą siostrę, chociaż tą drugą zapewne znasz. Bądź gotowa córko. Gdy się spotkamy, usłyszysz wszelkie wyjaśnienia.

                                                                                         Twój ojciec

                                                                                     Tom Marvolo Riddle

                                                                                     Lord Voldemort

- Zobacz. - podałam list mojej przybranej matce. - Fajnie, że mi powiedzieliście. - mruknęłam sarkastycznie.

- Przykro mi że już cię z nami nie będzie Ginny, ale wiedz że pokochałam cię jak własną córkę i dla mnie zawsze nią będziesz. - powiedziała ze smutkiem.

- Wiem, mamo, pójdę się spakować. - powiedziałam niechętnie, choć "niechętnie" to było mało powiedziane.

- Dobrze kochana - odpowiedziała ze smutkiem

- Naprawdę wolałabym tu zostać. - rzekłam wychodząc z kuchni, pogrążając się w myślach. Trochę ciężko mi w to uwierzyć. Voldemort moim ojcem. Ten zły, okrutny tyran... moja przyszłość nie wydawała się zbyt ciekawa.Bo za jakie grzechy mnie to spotyka? Córka Voldemorta... no gorzej to już chyba być nie może. Chociaż z drugiej strony... może nie będzie tak źle...? Ciekawi mnie kim jest ta moja siostra... Jest starsza, mam nadzieję, że to nie jest typ Percy'ego, tylko jakaś normalna dziewczyna. Cóż, niebawem się przekonam...